In de 2 november-editie

keek De Remise voorzichtig vooruit naar de gemeentelijke verkiezingen van komend voorjaar. We polsten de opinies van insiders: Manon Fokke, PvdA-wethouder, VVD fractie-voorzitter Guiseppe Noteborn, D66-lijsttrekker Marlou Jenneskens en van de mee-denkende outsiders Ink Caanen, docent Europese Studies en Maurice Ubags, uitgever van De Nieuwe Ster. 

Dame Olga kwam met een bekentenis over haar dagen als zwevende kiezer, en Gnurr sloot af met een politiek gedicht.

Dame Olga bekent

Mensen denken dat het een kwestie van gemakzucht is, maar boy, zweven is topsport. 

Dag na dag die keuzeknoop weer niet doorgehakt. Het komt wel, ik slaap er nog eens een nachtje over. En ben je er bijna uit, dan gaat je favoriete kandidaat alsnog onderuit over die ene strikvraag. Maar morgen, besluit je dan, morgen ga ik het echt doen, punt. En dan toch maar niet, en overmorgen weer hetzelfde verhaal. Werkelijk, een uitputtingsslag.

Nee, zweven is zweten. Was er maar wat meer begrip voor die ondraaglijke lichtheid van het zwevend bestaan. Voor dat richtingloos rondtollen temidden van slogans, oneliners en zogenaamd sprekende voorbeelden die mij alleen maar met stomheid slaan. Maar niets daarvan: ieder dag weer is er dat verwijtende commentaar, talkshow na talkshow: heeft u nog STEEDS niet besloten? Nog STEEDS niet begrepen dat u keuze-plichtig bent? Het gaat ook over UW toekomst!

Ten einde raad heb ik me maar op de hulp van buiten gericht. Een Kieskompas, precies wat ik nodig had. Braaf ingevuld maar helaas èèn vakje verkeerd aangekruist: de SGP bovenaan. Jezus!! In wanhoop dan maar de wandel-kieswijzer geprobeerd, Ja, hij bestaat echt! Maar zwevend wandelen, ook geen ideale combi.

Inmiddels is het dinsdagavond, twee dagen voor de dag des oordeels, en de eerste pareltjes angstzweet dienen zich aan. Het zal toch niet zo zijn dat ik straks volledig onbepaald dat hokje in schuif, daar wat sta te hannesen met die halve hectare kleinbedrukt papier die ambtenaren hardnekkig een formulier noemen, en dat dan alsnog mijn hoofd en hand bevriezen?

Die nacht val ik na het nodige gewoel in een onrustige slaap, de echo van het zoveelste duw- en trekdebat nog nagalmend in mijn arme hoofd. En DAN gebeurt er iets bijzonders. Want in dromenland is de stemgang iets moois, een werkelijk feest van de democratie, een oogstrelend ritueel dat je niet in je alllerindividueelste alleenzijn doet (wat in de rauwe werkelijkheid verplicht is), maar hardstikke samen. 

Droom even met me mee. Op verkiezingsdag zweef ik lichtvoetig naar het stembureau. Al mijn buurtgenoten zijn er al. Ze gaan na het stemmen niet gehaast en een beetje besmuikt het lokaal weer uit, alsof ze net iets heel viezigs hebben gedaan, nee ze blijven ter aanmoediging van de volgende stemmer. In twee rijen dik spreken ze me bemoedigend toe: Olga, je kunt het! Stel je voor: aan het eind van het gangpad tussen die twee rijen publiek, hangt een levensgroot dartboard, en dan zonder die onbegrijpelijke cijfertjes maar met de portretten van alle politiek geroepenen. 

Van de burgemeester, mooie sjerp om voor de gelegenheid, krijg ik niet zo’n lullig potlood-stompje maar een glanzend dartpijltje met roodwitblauwe veertjes. 

Kijk, en dan valt alle schroom van me af. Met een sierlijk gebaar zweeft, ja ZWEEFT mijn stem trefzeker naar het portret van de kandidaat waar-aan ik mijn lot voor de komende jaren toe-vertrouw. Groot applaus van het electoraat. En dan, een fractie voor het raakpunt,

TRRRINGGG, die teringwekker.

Nooit zal ik weten of en hoe precies ik mijn doel heb bereikt. Wèl staat voor mij vast dat ook bij het politieke handwerk, een beetje blijven dromen zo slecht nog niet is……..Blijf dromen !

OVER ONS

De redactie van De Remise bestaat uit Fons Geraets, Theo Derksen en Jan Bierhoff, een drietal ervaren journalisten die hun sporen hebben verdiend bij de regionale en landelijke pers en omroep, aangevuld door Joos Philippens en Xavier Comuth, stadsverslaggevers van De Limburger.

Naast de kernredactie werkt De Remise ook met enige correspondenten voor domeinen zoals universiteit en onderzoek, economie, architectuur en stedenbouw, zorg en welzijn.

De operationele kosten van ons politiek café worden gedekt uit bijdragen van enige geassocieerde partners. Op dit moment zijn dat The Social Hub, die belangeloos hun Atrium te beschikking stelt, en De Limburger.

De Remise 

Vaste halte voor een goed gesprek. 

Maastricht miste nog een onafhankelijke debatplaats die zich vooral richt op journalistieke behandeling van aandachttrekkende thema’s en het gesprek hierover met een breed publiek. Daarin is nu voorzien: sinds oktober is er De Remise, een nieuw initiatief dat mikt op de formule van het informele politiek café, steeds op de eerste zondag van de maand, met gasten en experts uit stad en omstreken. 

Locatie is het Atrium van The Social Hub aan het Petrus Regoutplein, hartje Sphinxkwartier. De debatten worden geregistreerd en komen online beschikbaar als podcast. Ze worden gelardeerd met bijdragen in beeld en geluid, en columns met harde woorden of zachte poëzie.

De redactie bestaat uit een drietal ervaren journalisten die hun sporen hebben verdiend bij de regionale pers en omroep, samen met beide stadsverslaggevers van De Limburger, de nieuwsbrenger die dit initiatief mede mogelijk maakt.

De edities (teksten, foto’s, podcasts en audio-visuele producties) blijven beschikbaar via deze webomgeving en de diverse kanalen van De Limburger.

Het Remise-project is een burgerinitiatief dat mogelijk wordt gemaakt door enige geassocieerde partners. De redactie werkt in beginsel zonder subsidie, en dekt de bescheiden operationele kosten via bijdragen van deze partijen. Zo blijft het initiatief laagdrempelig, breed toegankelijk en is vrije inloop voor ieder gegarandeerd.